สากษิน, สากษี หมายถึง [สากสิน, สี] น. สักขี. (ส.; ป. สกฺขี).
น. การพูดจา, การปรึกษา. (ป.).
(แบบ) น. ความรวมกันของสิ่งทั้งหมด. (ป., ส.).
น. ชื่อวงศ์กษัตริย์วงศ์หนึ่งในเมืองกบิลพัสดุ์ เรียกว่า ศากยวงศ์หรือ สากิยวงศ์, เรียกกษัตริย์ในวงศ์นี้ว่า ศากยะ หรือ สากิยะ,ถ้าเพศหญิงใช้ว่า สากิยา หรือ สากิยานี. (ป.; ส. ศากฺย).
น. ชื่อวงศ์กษัตริย์วงศ์หนึ่งในเมืองกบิลพัสดุ์ เรียกว่า ศากยวงศ์หรือ สากิยวงศ์, เรียกกษัตริย์ในวงศ์นี้ว่า ศากยะ หรือ สากิยะ,ถ้าเพศหญิงใช้ว่า สากิยา หรือ สากิยานี. (ป.; ส. ศากฺย).
น. สาวกของพระพุทธเจ้า.
น. ศากยมุนี, พระนามของพระศากยพุทธเจ้า. (ป.).
น. ชื่อเรียกขนุนสําปะลอพันธุ์ที่ผลไม่มีเมล็ด. (ดู ขนุนสําปะลอ ที่ ขนุน ๑).(เทียบทมิฬ sakki ว่า ขนุน).